توسط : 
تفاوت بازی اول شخص با سوم شخص در دنیای پویای بازی‌های ویدئویی، یکی از تصمیمات بنیادین که تاثیر به‌سزایی بر تجربه بازیکنان دارد، انتخاب بین دیدگاه اول شخص و سوم شخص است. این دو دیدگاه، هرکدام با خود شاهکارهای خاص و ارتباط عمیقی با جذابیت و حساسیت‌های داستانی بازی‌ها دارند. با ما در این سفر بیافرینید تا اعماق دو دیدگاه را کاوش کنیم و درک بهتری از چگونگی تأثیر آن‌ها بر تجربه گیمرها کسب کنیم.
ذره‌ای از حضور فردی: دیدگاه اول شخص
در دیدگاه اول شخص، گیمر به نقش یک شخصیت اصلی پیوسته وارد می‌شود. این تجربه بی‌نظیر احساس غرق شدن درون دنیای خود بازی را به بازیکن منتقل می‌کند. احساسات، ترس، وجدان، و هر آنچه که شخصیت اصلی تجربه می‌کند، به طور مستقیم به گیمر منتقل می‌شود. این دیدگاه، تجربه جذاب و احساسی از داستان را ایجاد می‌کند.
زوایای گسترده‌تر: دیدگاه سوم شخص
در مقابل، دیدگاه سوم شخص به گیمر امکان مشاهده دنیای بازی از یک زاویه خارجی یا از دیدگاه یک شخصیت دیگر را می‌دهد. این زاویه گسترده تر به گیمر امکان می‌دهد تا با دقت جزئیات جهان خلق شده را مشاهده کند و احساس کنترل بیشتری بر روی روند بازی داشته باشد.
تفاوت بازی اول شخص با سوم شخص
آیا در دنیای غرق‌کننده دیدگاه اول شخص به جستجوی تجربه شخصی عالمی می‌روید؟ یا به عنوان یک راوی بی‌طرف در دیدگاه سوم شخص، با آزادی کنترل و دیدگاه گسترده جهان بازی آشنا می‌شوید؟ هر دو دیدگاه خود داستان، هیجان، و تعاملات جالبی را به گیمر ارائه می‌دهند. بیاهم، در این سفر به دنیای پرشور بازی‌های ویدئویی، این دو دیدگاه را بررسی کنیم و بهترین انتخاب برای تجربه شما را اکتشاف کنیم.
1. دیدگاه اول شخص:
تجربه فردی:
– در بازی‌های اول شخص، بازیکن تجربه بازی را از دیدگاه شخصیت اصلی دارد. این بازیکن را به یک جلسه بازی فرا می‌خواند و از دیدگاه شخصیت اصلی، جهان مجازی را تجربه می‌کند.
ترکیب با داستان:
– دیدگاه اول شخص احساس غرق شدن عمیق‌تری در داستان بازی ایجاد می‌کند. بازیکن احساس می‌کند که خودش در قلب داستان قرار دارد و تمام اتفاقات از دیدگاه شخصیت اصلی روایت می‌شود.
تعامل فعال با محیط:
– یکی از مزایای بزرگ دیدگاه اول شخص، این است که بازیکن تعامل مستقیم با محیط را تجربه می‌کند. این امکان بازیکن را به تفکر واقعی در محیط جلب می‌کند.
-
دیدگاه سوم شخص:
نقطه دید گسترده:
– در دیدگاه سوم شخص، بازیکن از یک دیدگاه خارجی یا از دیدگاه یک شخصیت دیگر بازی را مشاهده می‌کند. این نقطه دید به بازیکن امکان مشاهده گسترده‌تری از جهان بازی را می‌دهد.
کنترل انعطاف‌پذیرتر:
– یکی از مزایای دیدگاه سوم شخص، کنترل انعطاف‌پذیرتر بازیکن بر روی شخصیت‌ها و جهان بازی است. این امکان بازیکن را به جاهای مختلف و از زوایا متنوع به دنیای بازی نگاه کردن دعوت می‌کند.
کمبود احساس غرق شدن:
– با اینکه دیدگاه سوم شخص به بازیکن نقطه دید گسترده‌تری از دنیای بازی می‌دهد، اما احساس غرق شدن در داستان و تجربه شخصی به مراتب کمتر است.
-
انتخاب بین دو دیدگاه:
تأثیر نوع بازی:
– نوع بازی و اهداف آن می‌تواند تأثیر زیادی در انتخاب دیدگاه داشته باشد. بازی‌های با داستان عمیق‌تر معمولاً از دیدگاه سوم شخص استفاده می‌کنند، در حالی که بازی‌های اکشن و تعاملی ممکن است از دیدگاه اول شخص برخوردار باشند.
ترجیحات بازیکن:
– ترجیحات بازیکنان نیز نقش مهمی در انتخاب دیدگاه دارند. برخی از بازیکنان از احساس غرق شدن عمیق در دنیای بازی لذت می‌برند و ترجیح می‌دهند از دیدگاه اول شخص بازی کنند، در حالی که دیگران از آزادی کنترل و دیدگاه گسترده‌تر دیدگاه سوم شخص لذت می‌برند.
-
تاثیر بر تجربه کاربر:
– تجربه کاربر به طور کلی تحت تأثیر دیدگاه بازی قرار دارد و توانایی انتقال درست احساسات و انگیزه‌ها از بازی به بازیکن را تعیین می‌کند.
نتیجه گیری و توضیحات تکمیلی:
در مجموع، اختلافات اصلی بین بازی‌های اول شخص و سوم شخص در زاویه دوربین و تأثیر آن بر حس و واکنش‌ها قابل توجه است. در بازی‌های اول شخص، احساس غوطه‌وری به دلیل ارتباط مستقیم با کاراکتر اصلی و تجربه زنده محیط بازی بیشتر است. به عنوان مثال، بازی Alien: Isolation نمایانگر این حس است.
از طرف دیگر، در بازی‌های سوم شخص، احساس خوبی از طریق ارتباط با کاراکتر اصلی و تجربه تغییرات در شخصیت او ایجاد می‌شود. به عنوان نمونه، بازی Spec Ops: The Line این ویژگی را نشان می‌دهد.
واکنش‌ها در بازی‌های اول شخص به دلیل دقت بالا و تجربه زنده محیط بازی، سریع‌تر و شدت بیشتری دارند. در مقابل، در بازی‌های سوم شخص، واکنش‌ها کندتر هستند ولی باعث آگاهی بیشتر از محیط و توانایی پیش‌بینی دشمنان می‌شوند.
محدودیت‌های بازی‌های سوم شخص، مانند محدودیت دید در حالت تیراندازی، با استفاده از سیستم‌های دوربین بهبود یافته است. در نهایت، بازی‌های اول شخص و سوم شخص هرکدام ویژگی‌ها و تجربیات منحصر به فرد خود را ارائه می‌دهند.
این تجربه زنده و مستقیم، ما را در قلب رخدادها قرار می‌دهد و خطرات را به اندازه‌ی بیشتری احساس می‌کنیم.
از سوی دیگر، بازی‌های سوم شخص با ایجاد ارتباط عمیق با کاراکتر اصلی و تجربه تحولات او، ما را در یک سفر حسی و روانی می‌برند. این بازی‌ها، به ما فرصت می‌دهند تا شاهد رشد و تغییرات شخصیت باشیم و با دنیای اطراف او همدلی کنیم.
با این همه تفاوت، هر یک از این دو نوع بازی به شیوه‌ای خاص، ما را در دنیای خودشان غرق می‌کنند و تجربیات منحصر به فردی ارائه می‌دهند. پس، آیا می‌خواهید خودتان در قله یک کوه ترسناک ایستاده و خطرات را با چشمان خودتان ببینید، یا آیا می‌خواهید در سفری عاطفی و جذاب با یک شخصیت همراه شوید؟ این تصمیم بازی‌هایی است که ما را هر بار به دنیای خود جلب می‌کنند، و زیبایی گیمینگ را در تنوع تجربیاتشان نشان می‌دهند.
