نصب ویندوز 11 با فلش درایو USB

ویندوز 11 جدیدترین سیستم‌عامل مایکروسافت است که با بهبودهای ظاهری، ارتقاء امنیتی و قابلیت‌های مدرن همراه شده است. نصب این نسخه با استفاده از فلش‌درایو USB یکی از سریع‌ترین، مطمئن‌ترین و قابل‌اعتمادترین روش‌ها برای راه‌اندازی یا ارتقای سیستم است. در این راهنما، از مراحل آماده‌سازی اولیه تا پیکربندی نهایی، تمامی گام‌ها به‌صورت گام‌به‌گام، کاربردی و با جزئیات کامل توضیح داده می‌شود تا کاربر بتواند بدون نیاز به دیسک فیزیکی و صرف کمترین وقت، ویندوز 11 را نصب کند.

این راهنما برای کاربرانی طراحی شده که علاوه بر آشنایی عمومی با مفاهیم نصب ویندوز، به دنبال بهینه‌سازی، خودکارسازی و برخورداری از بهترین تجربه کاربری هستند. در پایان این آموزش، شما قادر خواهید بود فایل ISO را تهیه و از طریق ابزارهای رایگان و رسمی، فلش بوتیبل بسازید، تنظیمات BIOS/UEFI را پیکربندی کنید، مراحل نصب را به‌درستی طی کنید و در نهایت سیستم خود را برای کسب بهترین عملکرد و حداکثر امنیت آماده نمایید.

نصب ویندوز ۱۱ در کمتر از ۳۰ دقیقه

۱. پیش‌نیازها

• فلش‌‌درایو USB با حداقل ۸ گیگابایت
• فایل ISO ویندوز 11 از سایت مایکروسافت
• نرم‌افزار Rufus یا Media Creation Tool
• سیستم با TPM 2.0 فعال و Secure Boot روشن

۲. دانلود فایل ISO

۱. مراجعه به https://www.microsoft.com ۲. انتخاب Windows 11 و دانلود نسخه‌ی 64 بیتی ۳. کنترل صحت فایل با SHA-256

(alt: صفحه دانلود ویندوز 11 در وب‌سایت مایکروسافت)

۳. ساخت USB بوتیبل

۱. اجرای Rufus ۲. انتخاب فلش در قسمت Device ۳. بارگذاری فایل ISO در Boot selection ۴. تنظیم Partition scheme روی GPT و Target system روی UEFI ۵. کلیک روی Start و اتمام فرآیند

(alt: پنجره Rufus حاوی تنظیمات ساخت USB بوتیبل)

۴. تنظیم BIOS/UEFI

• ورود به BIOS با F2 یا Del
• فعال‌سازی Secure Boot و TPM
• قرار دادن USB در اولویت اول Boot Order
• ذخیره تغییرات و ری‌استارت

(alt: صفحه تنظیمات Boot Order در BIOS)

۵. روند نصب ویندوز

۱. بوت خودکار از USB و نمایش Windows Setup ۲. انتخاب زبان، فرمت زمان و کیبورد ۳. کلیک روی Install Now ۴. انتخاب Custom و پارتیشن‌بندی دلخواه ۵. انتظار برای کپی و نصب فایل‌ها (۱۰–۲۰ دقیقه)

(alt: صفحه Windows Setup و گزینه‌های نصب)

۶. پیکربندی اولیه

• اتصال به اینترنت و ورود با حساب مایکروسافت
• نصب درایورها از سایت سازنده
• اجرای Windows Update برای بروزرسانی
• تنظیم Power Plan روی Balanced یا High performance
• پاکسازی فایل‌های موقت با Disk Cleanup

(alt: صفحه Windows Update در تنظیمات ویندوز)

با دنبال‌کردن این ۶ گام ساده می‌توانید در کمتر از ۳۰ دقیقه ویندوز 11 را از USB نصب و سیستم خود را برای استفاده آماده کنید. personal.

پیش‌نیازها و آماده‌سازی اولیه

قبل از شروع نصب، اطمینان از رعایت الزامات سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و محیطی ضروری است. اولین گام، تهیه فلش‌درایو مناسب است که حداقل ۸ گیگابایت ظرفیت داشته باشد. رابط‌های USB 3.0 یا بالاتر برای افزایش سرعت نصب توصیه می‌شوند. همچنین لازم است از پاک بودن یا تهیه نسخه پشتیبان از اطلاعات موجود روی فلش اطمینان حاصل کنید تا در فرآیند ساخت بوتیبل، داده‌های مهم از دست نروند.

فایل ISO ویندوز 11 باید مستقیماً از وب‌سایت رسمی مایکروسافت دانلود شود تا از بابت اصالت و به‌روزبودن بسته نصبی مطمئن باشید. در زمان دانلود، کنترل Checksum یا SHA-256 آن را با مقداری که مایکروسافت اعلام می‌کند مقایسه کنید تا از عدم خرابی یا تغییر در فایل اطمینان حاصل شود. برای ساخت فلش بوتیبل بسته به سطح مهارت می‌توانید از ابزار رسمی Windows Media Creation Tool یا نرم‌افزار Rufus استفاده کنید. ویندوز اشتراک‌گذاری خودکار فلش با Media Creation Tool مراحل را به ساده‌ترین شکل انجام می‌دهد، اما Rufus انعطاف‌پذیری بیشتری در تنظیمات پارتیشن و فرمت ارائه می‌کند.

از نظر سخت‌افزاری، مطمئن شوید که سیستم شما حداقل ۴ گیگابایت حافظه رم، ۶۴ گیگابایت فضای خالی روی درایو نصب و پردازنده‌ای سازگار با ویندوز 11 (با پشتیبانی از دستورالعمل‌های مشخص مایکروسافت) دارد. فعال بودن TPM 2.0 (Trusted Platform Module) و ویژگی Secure Boot در BIOS/UEFI جزو الزامات مایکروسافت است. اگر مادربورد شما TPM ندارد، بررسی کنید نسخه فرم‌ور به‌روز باشد یا امکان نصب ماژول TPM به‌صورت فیزیکی فراهم باشد.

پیش از هر اقدامی، حتماً از داده‌های مهم روی هارد دیسک نسخه پشتیبان تهیه کنید. می‌توانید از ابزار File History ویندوز، نرم‌افزارهای پشتیبان‌گیری شخص ثالث یا کپی دستی روی هارد اکسترنال و فضای ابری استفاده کنید. در نهایت، برای جلوگیری از قطع ناگهانی برق در حین نصب، سیستم را به منبع تغذیه پایدار یا UPS متصل کنید تا از آسیب احتمالی به فلش و درایوها جلوگیری شود.

دانلود و ساخت فلش بوتیبل

برای نصب ویندوز 11، ابتدا باید فایل ISO را دانلود و سپس فلش‌درایو را آماده کنید. مرحله اول مراجعه به وب‌سایت مایکروسافت و دریافت آخرین نسخه ISO است. پس از ورود به بخش دانلود، زبان فارسی یا انگلیسی را انتخاب و لینک دانلود را دریافت کنید. پس از پایان دانلود، فایل ISO را در یک پوشه مشخص نگه دارید تا در مراحل بعدی به‌سرعت قابل دسترسی باشد.

برای ساخت بوتیبل می‌توانید از ابزار Rufus یا Windows Media Creation Tool استفاده کنید. در Rufus پس از اجرای برنامه، فلش موردنظر را در قسمت Device انتخاب کنید. در بخش Boot selection گزینه Disk or ISO image را انتخاب و از طریق دکمه Select فایل ISO را بارگذاری کنید. در مرحله Partition scheme گزینه GPT و Target system گزینه UEFI (non CSM) را انتخاب کنید تا از سازگاری کامل با مادربوردهای جدید بهره‌مند شوید. در فیلد File system توصیه می‌شود برای فایل‌های بزرگ‌تر از ۴ گیگابایت NTFS و برای سازگاری گسترده‌تر FAT32 را انتخاب کنید. در نهایت روی Start کلیک کنید تا فرآیند ساخت بوتیبل آغاز و پس از چند دقیقه تکمیل شود.

اگر ترجیح می‌دهید از ابزار رسمی مایکروسافت بهره ببرید، Windows Media Creation Tool را دانلود و اجرا کنید. با انتخاب Create installation media for another PC، زبان، نسخه و معماری مناسب را تعیین کنید و در نهایت فلش‌درایو را به‌عنوان مقصد انتخاب نمایید. این روش برای کاربران کم‌تجربه بسیار ساده و کم‌خطاتر است، زیرا تنظیمات پارتیشن و فرمت به‌صورت خودکار انجام می‌شوند.

در صورت نیاز به روش خط فرمان، با اجرای diskpart در Command Prompt و انجام دستورات clean، create partition primary، format fs=ntfs quick، active و assign، یک پارتیشن بوتیبل ساده ایجاد کنید. سپس محتوای فایل ISO را با ابزارهای استاندارد ویندوز یا برنامه‌هایی مانند 7-Zip روی فلش کپی کنید. برای اطمینان از صحت بوتیبل بودن، فلش را در یکی از پورت‌های USB 2.0 یا USB 3.0 قرار داده و با فشردن کلیدهای مخصوص بوت مادربورد (F12، ESC یا F10 بسته به مدل) وارد منوی بوت شوید و مطمئن شوید نام فلش در فهرست نمایش داده می‌شود.

پیکربندی BIOS/UEFI

پس از ساخت بوتیبل، باید تنظیمات BIOS/UEFI را به گونه‌ای تهیه کنید که سیستم از روی فلش بوت شود. با روشن کردن دستگاه و فشردن کلید Del، F2، F10 یا F12 (بسته به مادربورد)، وارد محیط تنظیمات شوید. ابتدا ویژگی Secure Boot را در بخش Security یا Boot فعال کنید. اگر فعال‌سازی Secure Boot امکان‌پذیر نیست، مطمئن شوید Legacy Boot غیرفعال باشد.

در بخش Security یا Advanced، TPM یا PTT (برای مادربوردهای اینتل) را فعال کنید تا شرط پشتیبانی از TPM 2.0 محقق شود. در صورت نبود گزینه TPM در BIOS/UEFI، باید فرم‌ور مادربورد را به‌روز کنید یا در صورت امکان، ماژول سخت‌افزاری TPM تهیه و نصب کنید.

در بخش Boot Order ترتیب بوت را تنظیم کنید. گزینه‌ای با نام USB Drive، USB HDD یا USB FDD را به اولویت قرار دهید تا سیستم پس از راه‌اندازی از روی فلش بوت شود. در مادربوردهای جدید امکان فعال‌سازی Fast Boot وجود دارد که زمان چک سخت‌افزار در ابتدای فرآیند را کاهش می‌دهد. اگرچه Fast Boot زمان راه‌اندازی را کاهش می‌دهد، اما در برخی موارد ممکن است بوت از USB را شناسایی نکند. در صورت بروز مشکل، این گزینه را موقتاً غیرفعال کنید.

پس از اعمال تغییرات، با انتخاب Save & Exit یا فشردن کلید F10 تنظیمات را ذخیره کرده و سیستم را ری‌استارت کنید. در این مرحله سیستم باید مستقیماً وارد محیط نصب ویندوز 11 از روی فلش شود. اگر گزینه بوت در لیست نمایش داده نشد، اتصال فیزیکی فلش به پورت دیگر یا فرمت مجدد آن با تنظیمات صحیح را بررسی نمایید.

مراحل نصب ویندوز 11

پس از بوت موفق از روی فلش، صفحه Windows Setup نمایش داده می‌شود. در ابتدا از شما خواسته می‌شود زبان نمایش، فرمت زمان و صفحه‌کلید را انتخاب کنید. در این بخش بهترین تنظیمات متناسب با منطقه خود را تعیین نمایید. سپس برای شروع نصب روی Install Now کلیک کنید. اگر کلید محصول دارید، در پنجره بعدی وارد کنید تا نصب به‌صورت فعال‌سازی‌شده اجرا شود؛ در غیر این صورت گزینه I don’t have a product key را انتخاب نمایید.

در مرحله بعد باید نوع نصب را انتخاب کنید. برای انتقال تنظیمات و داده‌های قبلی Upgrade و برای نصب تمیز و کامل Custom را برگزینید. اگر قصد دارید همه اطلاعات درایو C را پاک کنید و از نو نصب کنید، در این بخش با استفاده از گزینه Delete پارتیشن‌ها را حذف کرده و سپس با انتخاب New، پارتیشن جدیدی ایجاد نمایید. ویندوز به‌طور خودکار پارتیشن‌های سیستمی مورد نیاز را می‌سازد. اگر پارتیشن‌های قدیمی مشکل داشتند، ابتدا همه را حذف و سپس پارتیشن‌بندی مجدد را انجام دهید.

پس از تأیید پارتیشن دلخواه، روی Next کلیک کنید تا فایل‌های نصب روی هارد کپی شوند. این مرحله شامل Unpacking فایل‌ها، Installing features و Installing updates است و بسته به سخت‌افزار شما ممکن است بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول بکشد. در طول این زمان سیستم چند بار ری‌استارت می‌شود و نیازی به دخالت کاربر نیست.

بعد از ری‌استارت نهایی، فرآیند راه‌اندازی اولیه یا OOBE آغاز می‌شود. در این مرحله باید منطقه، زبان، چیدمان صفحه‌کلید و شبکه را انتخاب کنید. سپس برای ورود به ویندوز می‌توانید از حساب مایکروسافت استفاده کنید یا حساب محلی بسازید. استفاده از حساب مایکروسافت امکاناتی مانند OneDrive و دسترسی به Microsoft Store را فراهم می‌آورد. در انتهای این بخش تنظیمات حریم خصوصی شامل مکان، دسترسی به میکروفن و دوربین و Telemetry نمایش داده می‌شود که می‌توانید بر اساس نیاز شخصی یا سازمانی آن‌ها را فعال یا غیرفعال کنید.

پیکربندی و بهینه‌سازی پس از نصب

پس از ورود به دسکتاپ، اولین کار اجرای Windows Update است تا آخرین بسته‌های امنیتی و درایورهای مورد نیاز نصب شوند. به Settings > Windows Update بروید و Check for updates را انجام دهید. در بسیاری از موارد، درایور مادربورد (چیپ‌ست، شبکه، صوتی) و کارت گرافیک هنوز نصب نیستند. برای بهترین عملکرد به سایت تولیدکننده مادربورد و کارت گرافیک مراجعه و آخرین ورژن درایورها را دانلود کنید. استفاده از نرم‌افزارهایی مانند Driver Booster یا Snappy Driver Installer می‌تواند روند نصب درایور را تسریع کند، اما همواره اطمینان حاصل کنید درایورها از منابع معتبر دانلود شوند.

برای آزادسازی فضای اضافی، ابزار Disk Cleanup یا Storage Sense را در Settings > System > Storage فعال و فایل‌های موقت و دانلودهای قدیمی را حذف کنید. اگر نیاز به پاکسازی عمیق‌تر دارید، می‌توانید System File Checker را اجرا کنید: در PowerShell با دسترسی Administrator دستور sfc /scannow را وارد نمایید تا فایل‌های سیستمی اسکن و در صورت آسیب‌دیدگی تعمیر شوند.

در بخش Personalization می‌توانید پس‌زمینه، رنگ‌بندی رابط کاربری و چینش منوی استارت و نوار وظیفه را مطابق سلیقه خود سفارشی کنید. برای افزایش سرعت و کارآیی، به Settings > System > Power & battery رفته و Power Plan را روی Balanced یا High performance قرار دهید. در صورتی که حافظه رم و پردازنده قوی دارید و به صرفه‌جویی در انرژی نیازی ندارید، High performance اولویت پردازش را افزایش می‌دهد.

در System Properties > Performance Options با غیرفعال کردن جلوه‌های بصری غیرضروری مانند انیمیشن پنجره‌ها و شفافیت منوها می‌توانید مصرف منابع سیستم را کاهش دهید. همچنین در همان بخش Advanced > Virtual Memory مقدار Page File را به‌صورت دستی تنظیم کنید؛ پیشنهاد می‌شود حداقل برابر با ۱.۵ برابر ظرفیت رم و حداکثر برابر با ۳ برابر رم اختصاص دهید تا سیستم در مواجهه با کمبود حافظه فیزیکی عملکرد پایداری داشته باشد.

برای محافظت از داده‌ها و بازگشت سریع به حالت سالم، نقطه بازگشت سیستم (System Restore) را فعال کنید. در Control Panel > Recovery > Configure System Restore با انتخاب درایو C و کلیک روی Create می‌توانید نقطه بازگشت ایجاد کنید. در آینده در صورت بروز مشکل نرم‌افزاری یا ویروسی شدن سیستم به‌راحتی به این نقطه برگردید.

رفع مشکلات رایج

در مسیر نصب ویندوز 11 یا پس از آن ممکن است با خطاها و مشکلاتی مواجه شوید. خطای عدم پشتیبانی TPM 2.0 معمولاً به دلیل غیرفعال‌بودن این ماژول در BIOS/UEFI رخ می‌دهد. با ورود به تنظیمات و فعال‌سازی TPM یا PTT (برای مادربوردهای اینتل) و به‌روزرسانی فرم‌ور مادربورد این مشکل برطرف می‌شود. اگر مادربورد فاقد TPM است و امکان افزوده شدن افزونه سخت‌افزاری وجود ندارد، باید از نسخه‌های غیررسمی یا ترفندهای رجیستری استفاده کنید که منجر به بی‌ثباتی و کاهش امنیت سیستم می‌شود و توصیه نمی‌گردد.

در صورت شناسایی نشدن فلش بوتیبل، ابتدا اتصال به پورت‌های دیگر USB و فرمت صحیح فلش با فایل سیستم NTFS یا FAT32 را بررسی کنید. برخی مادربوردها در حالت Fast Boot پورت‌های USB را به‌صورت محدود بررسی می‌کنند؛ غیرفعال‌کردن Fast Boot می‌تواند مشکل را حل کند. اگر همچنان فلش شناسایی نمی‌شود، با Rufus مجدداً بوتیبل‌سازی انجام دهید و گزینه Bad Block Check یا Quick Format را غیرفعال کنید تا عملیات عمیق‌تری انجام شود.

گاهی نصب در حلقه ری‌استارت می‌ماند یا پیغام “Windows could not prepare the computer to boot into the next phase of installation” ظاهر می‌شود. در این موارد با مراجعه به تنظیمات BIOS و غیرفعال‌کردن Legacy Boot و فعال‌سازی CSM-only یا تغییر ترتیب بوت می‌توانید مشکل را رفع کنید. اگر خطاهای پارتیشن‌بندی مانند “We couldn’t create a new partition” مشاهده شد، فلش را خارج کرده و مجدداً اقدام به ساخت پارتیشن کنید یا از diskpart برای پاکسازی و فرمت کامل فلش بهره ببرید.

مشکلات وابسته به درایورها پس از نصب معمولاً با نصب دستی درایورهای نسخه ویندوز 10 سازگار برطرف می‌شود. در Device Manager با راست‌کلیک روی دستگاه مربوطه و Update driver به‌صورت دستی فایل INF را از پوشه درایور مادربورد انتخاب کنید. در نهایت برای رفع مشکلات شبکه یا کارت گرافیک از ابزارهای تشخیصی سازنده سخت‌افزار استفاده نمایید.

نکات تخصصی و راهنماهای دقیق‌تر برای متخصصان

یکپارچه‌سازی درایورها و زبان‌ها در فایل WIM با DISM قبل از ساخت فلش بوتیبل می‌توانید درایورهای مادربورد، کارت شبکه و هر دستگاه جانبی دیگر را درون فایل install.wim تزریق کنید. با اجرای دستورات زیر در PowerShell (با دسترسی Administrator) ابتدا فایل WIM را Mount کرده، سپس درایورها را از پوشه Extract شده اضافه و در پایان Unmount می‌کنیم:

Mount-WindowsImage –ImagePath "D:\sources\install.wim" –Index 1 –MountPath "C:\Mount"  
Add-WindowsDriver –Path "C:\Mount" –Driver "C:\Drivers\*.inf" –Recurse  
Dismount-WindowsImage –MountPath "C:\Mount" –Save

همچنین بسته‌های زبان و ویژگی‌های جانبی مانند NetFx3 را با Add-Package به تصویر نصب اضافه کنید تا در زمان راه‌اندازی نیازی به دانلود نباشد.

ساخت فایل پاسخ unattend.xml برای خودکارسازی مرحله OOBE با نصب Windows ADK ابزار Windows System Image Manager را اجرا کنید و یک فایل پاسخ سفارشی شامل تنظیمات region, locale, keyboard, product key و network profile ایجاد کنید. بخش‌های مهم شامل specialize و oobeSystem هستند. فایل نهایی را در پوشه \sources روی فلش‌درایو قرار دهید تا نصب بدون ورود دستی کاربر ادامه یابد.

ساخت WinPE سفارشی با ابزار MakeWinPEMedia ابتدا Windows ADK را نصب و در PowerShell دستورات زیر را اجرا کنید:

copype amd64 C:\WinPE_amd64  
MakeWinPEMedia /UFD C:\WinPE_amd64 F:

برای افزودن ابزارهای عیب‌یابی چند فایل exe و اسکریپت PowerShell را در C:\WinPE_amd64\media\Sources\Tools قرار دهید. محیط WinPE به شما امکان فرمت، پارتیشن‌بندی و بررسی فایل سیستم را قبل از نصب می‌دهد.

اسکریپت‌نویسی PowerShell برای نصب خودکار نرم‌افزار از Package Managerهایی مانند Chocolatey یا Winget استفاده کنید. نمونه اسکریپت ساده:

Set-ExecutionPolicy Bypass –Scope Process  
irm https://community.chocolatey.org/install.ps1 | iex  
choco install googlechrome vscode 7zip git -y  

این اسکریپت نرم‌افزارهای ضروری را در یک مرحله نصب می‌کند و با قرار دادن آن در فولدر Startup یا اجرای دستی پس از نصب، زمان پیکربندی به شدت کاهش می‌یابد.

۶. مدیریت Reserved Storage ویندوز ۱۱ به‌صورت پیش‌فرض بخشی از فضای دیسک را به «Reserved Storage» اختصاص می‌دهد تا بروزرسانی‌ها بدون کمبود فضا دانلود و نصب شوند. در سیستم‌هایی با فضای محدود SSD، می‌توانید این قابلیت را به‌کمک DISM غیرفعال کنید:

DISM /Online /Set-ReservedStorageState:Disabled

با این کار چند گیگابایت فضا آزاد می‌شود، اما اگر دیسک کافی در اختیار دارید، فعال نگه‌داشتن این قابلیت به پایداری نصب بروزرسانی‌ها کمک می‌کند.

۷. غیرفعال‌سازی Telemetry و تنظیمات حریم خصوصی سطح پیشرفته علاوه بر تنظیمات پایه در رابط کاربری ویندوز، با Group Policy یا ویرایش رجیستری می‌توان میزان Telemetry ارسالی به مایکروسافت را کاهش داد. در ویرایشگر گروه‌پالیسی (gpedit.msc) به مسیر زیر بروید و «Allow Telemetry» را روی ۰ (Security) تنظیم کنید: Computer Configuration → Administrative Templates → Windows Components → Data Collection and Preview Builds این کار باعث می‌شود تنها حداقل داده‌های لازم برای امنیت ارسال شوند و حریم خصوصی کاربران در سطح سازمانی تا حداکثر ممکن تقویت گردد.

۸. تحلیل لاگ‌های نصب برای تشخیص خطا در صورت بروز خطا در مراحل نصب، لاگ‌های محیط نصب در پوشه X:\Windows\Panther ذخیره می‌شوند. فایل‌های اصلی برای بررسی عبارت‌اند از setupact.log و setuperr.log. . با باز کردن این فایل‌ها در Notepad و جستجوی عبارت Error یا Fail می‌توانید دقیقاً لحظه و نوع خطا را شناسایی کرده و بسته به پیام خطا اقدام به رفع اشکال، تعویض درایور یا تعویض تنظیمات BIOS کنید.

۹. استفاده از DISM برای تعمیر تصویر ویندوز اگر پس از نصب به مشکلات سیستمی برخورد کردید یا برخی اجزای ویندوز دچار اختلال شد، می‌توانید تصویر نصب را با DISM تعمیر کنید. سه دستور اصلی به‌ترتیب تشخیص سلامت، اسکن عمقی و بازگردانی تصویر را انجام می‌دهند:

DISM /Online /Cleanup-Image /CheckHealth  
DISM /Online /Cleanup-Image /ScanHealth  
DISM /Online /Cleanup-Image /RestoreHealth  

این فرایند معمولاً ظرف چند دقیقه تا نیم‌ساعت بسته به سرعت اینترنت و سخت‌افزار انجام می‌شود و بسیاری از مشکلات سیستمی را بدون نیاز به نصب مجدد برطرف می‌کند.

۱۰. شخصی‌سازی Start Menu و Taskbar از طریق XML برای ایجاد ظاهری یکدست در سازمان یا کلاینت‌های متعدد، می‌توانید با ابزار Start Layout در Windows ADK یک فایل XML حاوی چینش آیکن‌ها و پوشه‌ها بسازید. پس از تولید فایل، آن را در مسیر زیر قرار دهید:

%ProgramData%\Microsoft\Windows\Start Menu\Layouts\StartLayout.xml

و با Group Policy یا Registry به‌صورت خودکار روی همه حساب‌های کاربری اعمال کنید. این روش به ویژه در محیط‌های شرکتی یا کلاس‌های آموزشی برای حفظ استاندارد و سهولت پشتیبانی بسیار مؤثر است.

۱۱. فعال‌سازی و پیکربندی Hyper-V و WSL2 برای بهره‌برداری از مجازی‌سازی و محیط لینوکسی در ویندوز ۱۱، با اجرای دستور زیر در PowerShell (با دسترسی Administrator) قابلیت‌های Hyper-V و Windows Subsystem for Linux را فعال کنید:

Enable-WindowsOptionalFeature -Online -FeatureName Microsoft-Hyper-V -All  
Enable-WindowsOptionalFeature -Online -FeatureName Microsoft-Windows-Subsystem-Linux -All

پس از راه‌اندازی مجدد سیستم، می‌توانید ماشین‌های مجازی مبتنی بر Hyper-V ایجاد کنید و توزیع‌های لینوکس را از طریق Microsoft Store نصب نمایید.

۱۲. پیاده‌سازی Rolling Image با MDT یا WDS در سازمان‌ها یا مراکز خدماتی که نیاز به نصب دسته‌ای ویندوز دارند، Microsoft Deployment Toolkit (MDT) و Windows Deployment Services (WDS) ابزارهای استاندارد مایکروسافت برای خودکارسازی کامل فرایند هستند. با تنظیم یک سرور WDS و ایجاد یک Task Sequence در MDT می‌توانید تصویر نصب، درایورها، نرم‌افزارهای سازمانی و تنظیمات رجیستری را یکجا بسته‌بندی کرده و در شبکه توزیع کنید. این فرایند نصب را بدون دخالت کاربر و در کمترین زمان ممکن انجام می‌دهد و استانداردسازی محیط کاری را به‌دقت تضمین می‌کند.

خلاصه و جمع‌بندی با اجرای مراحل بالا از آماده‌سازی اولیه تا نصب، پیکربندی و بهینه‌سازی پیشرفته، فرایند نصب ویندوز ۱۱ را به سطح یک متخصص ارتقاء می‌دهید. یکپارچه‌سازی درایورها، خودکارسازی OOBE، ساخت محیط WinPE سفارشی، اسکریپت‌نویسی PowerShell، بهینه‌سازی Virtual Memory و Prefetch، مدیریت Reserved Storage، کنترل Telemetry، تحلیل لاگ‌ها، تعمیر تصویر با DISM، شخصی‌سازی Start Menu، فعال‌سازی Hyper-V/WSL2 و پیاده‌سازی Rolling Image هر یک گامی به سمت نصب سریع‌تر، پایدارتر و امن‌تر هستند.